(T. Kroon)

Ik weet niets van deze plek
normale mensen, ik ben de gek
pokerface, clown masker op
ik ben je vriend, maar pas d'r op
ik heb, denk ik, tot mijn spijt
een andere versie van de realiteit
te veel nuances, te veel kleur
je bent niet echt, maar een acteur
er is een storm op komst
wie zijn mond open doet is het domst
wegwijzers voor wegblijvers
die alles wat gezegd wordt opschrijven
geen touw eraan vast kunnen knopen
want we zijn verloren gelopen
tot ik erbij omval
vraagtekens bij deze tongval

Hou me zoet met muziek
en ik val je niet lastig
door genoeg afleiding
ben ik niet standvastig
wijs me in de goede richting
en wind me op
zet mijn voeten aan de grond
en laat me los

Ik weet niets van deze plek
vreemde gezichten, schiet mij maar lek
ik waan me onzichtbaar, zo transparant
onverstaanbaar en relevant
van binnen als rimpelloos water
op mijn gemak, de kater komt later
we zitten op een ander kanaal
we volgen niet echt het zelfde verhaal
ik zie drumpatronen en syncopaties
structuur en modulaties
enige wat ik hoor is ruis
afgewisseld met een oorverdovende suis
maar zonder dat, geen kans
ik drink en ik dans
het is niet dat ik niet wil
maar ik wil heel veel
mijn bubbel is prachtig
van 's ochtends vroeg tot het nacht is
kleine momenten, geen grote producties
simpelweg omdat ik geen nut zie
voor poeha en gedoe
als ik eraan denk word ik al moe
ik geef toe, ik hoor hier niet thuis
ik ben getijsem, tuig en gespuis

Hou me zoet met muziek
en ik val je niet lastig
door genoeg afleiding
ben ik niet standvastig
wijs me in de goede richting
en wind me op
zet mijn voeten aan de grond
en laat me los

Kijk niet achterom
vraag mij niet waarom
ik geniet en neem het op
registreer en neem een slok

IJs is mijn glas
lacht me stralend toe
veeg het as van de tafel
vraag mij niet hoe
piep in mijn hoofd
die komt er niet uit
overstemd nu al
ieder ander geluid

Ik weet niets van deze plek
normale mensen, ik ben de gek
pokerface, clown masker op
ik ben je vriend, maar pas d'r op
ik weet niets van deze plek
ik weet niets van deze plek