alles wat een dag werk is kan ook in twee of drie, vier - daar heb je mij echt niet mee waren er maar woorden die mij aan konden sporen om niet zo lui te zijn, ben ik het kaf of het koren uit ivoren torens is het makkelijk neerkijken afwijkend gedrag wordt beloond met het afzeiken je moet doen wat je moet doen, voor de liefde en je poen ga je recht op je doel af, of hou je jouw fatsoen je kan blijven schrijven tot je pen affikt maar wie zijn doel heeft bereikt, heeft niet hoog genoeg gemikt we hebben niets te klagen, kijken overal naar uit en wagen het te redden met of zonder buit voor niets gaat de zon op en gratis gaat hij onder bijzonder is dat niet, laat staan een wonder voor de rest moet je werken en tijd investeren je winst pakken en ‘m smeren gaat het vanzelf stap je naar achter en kijk wat denk je zelf bepaal je wat je bereikt moeten de schouders eronder en de tanden op elkaar je voelt het zweet prikken in je ogen is dat het wel waard of het ‘t waard is - nou, talenten krijg je gratis wie gebaat is bij geluk benut ze voor het te laat is voor het besef komt, verdomd, ik had ooit een vet plan petje af, niets gedaan, had ik toch niet het lef dan ambities op papier - oké, de uitvoering matig zie me staan gezapig bij de mic, ik zie wazig clichématig materiaal met de kracht van een waakvlam wil je raad die afgezaagd is - daar gaat-ie dan verbreed je horizon, gooi het over een andere boeg de trossen los, je bent nog jong, het leven is nog vroeg met je neus in de wind kijk je verder dan die lang is want een lefgozer is grootser dan een klootviool die bang is oké, voor ik meer onzin over deze beat pen denk niet dat ik gefreakt ben, omdat ik niet gewend aan wiet ben in het weekend fantaseren, doordeweeks gewoon weer laf ik doe een stap terug en vraag me af gaat het vanzelf stap je naar achter en kijk wat denk je zelf bepaal je wat je bereikt moeten de schouders eronder en de tanden op elkaar je voelt het zweet prikken in je ogen is dat het wel waard hangend op de bank, belasting op de grond deurwaarder aan de deur van Eneco en Nuon drink de laatste druppel water, vind de hond vaak in de pot koelkast aan de generator, uitkering voor nop dromend van Gaston met de gouden envelop miljoenen blijf ik dromen, maar woon nog in een krot toch nog een vriendin, maar niets haat vanzelf nieuwe hakken, tasjes, ringen en daar gaat alweer de helft hart onder de riem gestoken, dromen vaak bedrog vacatures uit de krant staan te vaak op de tocht open mijn deuren om interesse breed te maken ik wil te veel, maar steek mijn neus niet in de zaken waar gaat het fout en waar blijf ik haken geen zin om meer te denken kan alleen denken aan slapen ik bepaal wat ik bereik, maar zo bereik ik niks pak een biertje uit de koelkast en chips gaat het vanzelf stap je naar achter en kijk wat denk je zelf bepaal je wat je bereikt moeten de schouders eronder en de tanden op elkaar je voelt het zweet prikken in je ogen is dat het wel waard

ik heb haar vaak zien staan daar laat op straat niemand kent haar naam of hoe het gaat zij danst op de muziek die zij hoort in haar hoofd tot na de lichten in de huizen zijn gedoofd ik heb haar nooit gesproken, haar stem nooit gehoord ik heb haar wel geroken en zij lijkt wat gestoord zwaaiend met haar armen, ogen wijd open ziet zij niet de mensen die langs haar willen lopen in haar eigen wereld niet ver van hier is zij de gene met het meeste plezier wanneer ik dichterbij kom voor ik haar passeer richt zij haar ogen op mij en hoor ik haar de eerste keer "vertel me wie je bent, laat me weten waar je woont laat me zien wat je wilt horen, zeg me waar je in gelooft fluister wat je wilt hebben en hoe je het wilt krijgen is het je bedoeling dat je ons gaat overstijgen vertel me wie je bent, laat me weten waar je woont laat me zien wat je wilt horen, zeg me waar je in gelooft fluister wat je wilt hebben en hoe je het wilt krijgen is het je bedoeling dat je ons gaat overstijgen" ik sta stil, hier had ik niet op gerekend zij kijkt me aan, vraag me af wat het betekent ik vertel haar wie ik denk te zijn en van mijn overtuiging zij slaakt een diepe zucht en maakt een nog diepere buiging bedankt voor je woorden, zeg ik, maar het is wat raar is dat wat je vraagt van iedereen in Alkmaar? ("is dit wat je vraagt van iedereen in Alkmaar?") "is dit wat je vraagt van iedereen in Alkmaar?" zij zei het echt en leek het ook te menen even moest ik lachen maar voorzag toen problemen ik knikte beleefd en wilde verder gaan maar zij liep met me mee en noemde mij bij naam "vertel me wie je bent, laat me weten waar je woont laat me zien wat je wilt horen, zeg me waar je in gelooft fluister wat je wilt hebben en hoe je het wilt krijgen is het je bedoeling dat je ons gaat overstijgen vertel me wie je bent, laat me weten waar je woont laat me zien wat je wilt horen, zeg me waar je in gelooft fluister wat je wilt hebben en hoe je het wilt krijgen is het je bedoeling dat je ons gaat overstijgen" opeens haar hand op m’n schouder, krijg het spontaan kouder voel de neiging om te schreeuwen, het is nauwelijks te houden ik wou dat ik ontwaakte, want dit moet toch een droom zijn? zo één waarin de ongewone dingen doodgewoon zijn fantoompijn, zo voelt het - dit is niet echt zou ik stoned zijn, verdomme, dan is deze trip slecht zij kijkt me aan, ik herken die lege blik dit is geen ratelende vreemdeling, nee, dit ben ik we zijn dezelfde verteller, zij veel ouder, ik jong de echte wereld weg gefilterd, m’n hart maakt een sprong regelrecht de diepte in, ik ben alleen, zij is weg ik draai me om, zie de mensen naar me kijken en ik zeg "vertel me wie je bent, laat me weten waar je woont laat me zien wat je wilt horen, zeg me waar je in gelooft is het je bedoeling dat je ons gaat overstijgen vertel me wie je bent, laat me weten waar je woont laat me zien wat je wilt horen, zeg me waar je in gelooft is het je bedoeling dat je ons gaat overstijgen"

vertrek met de noorderzon, kijk niet om vertrek met de noorderzon, kijk niet achterom vertrek met de noorderzon, kijk niet om vertrek met de noorderzon, kijk niet achterom ik ben weg, heb het gehad uitgespeeld in deze stad knoop doorgehakt, vol goede moed ik zie je later, het ga je goed mijn ogen zijn op de horizon gericht haal diep adem en knijp mijn ogen stijf dicht dit is het dan, mijn meesterplan ik hou me voor, er is niets wat ik niet kan mijn fantasie wordt werkelijkheid niet impulsief, voel het al een tijd nu moet ik gaan voordat ik stik zet snel de eerste stap, want ik vertrek met de noorderzon, kijk niet om vertrek met de noorderzon, kijk niet achterom vertrek met de noorderzon, kijk niet om vertrek met de noorderzon, kijk niet achterom voel me vrij, weet dat ik leef mijn geheugen als een zeef een nieuw begin, een schone lei veruit het beste idee van mij geen eindbestemming, de weg houdt niet op het spoor brengt mij verder, een boot de zee op hoor nieuwe geluiden, ruik nieuwe geuren zal je me missen, ik zal me bescheuren hoe verder ik ben des te beter ik me voel maar ik weet, ik nauwelijks dichterbij mijn doel waar ik ook stop, waar ik ook ben in mijn hoofd hoor ik die eeuwige stem vertrek met de noorderzon, kijk niet om vertrek met de noorderzon, kijk niet achterom vertrek met de noorderzon, kijk niet om vertrek met de noorderzon, kijk niet achterom kijk niet achterom, zet je blik op oneindig zij die blijven met de pijn en de twijfel, het doet je weinig want weg is wat je wil en waar een wil is, is een weg en de stilte die zegt dat wat niet kan worden uitgelegd ergens anders is het beter, daar hoop je op maar de zwaarste bagage zijn die koffers in je kop een ballast aan gedachten die je met je meesleept waar je ook bent, je blijft met jezelf opgescheept vertrek met de noorderzon, kijk niet om vertrek met de noorderzon, kijk niet achterom vertrek met de noorderzon, kijk niet om vertrek met de noorderzon, kijk niet achterom

onbetwist nihilist, alcoholist, alchemist opgefrist, opgedist en het is wat het is volg de stoet op de voet en ik doe wat ik moet kijk tv, lul mee, geen idee, ben tevree vraag me niet wat ik nu vind een grens die scheidt niet maar verbind hergebruik en maak het bijzonder en daar blijf ik vrolijk onder ogen dicht, geen gezicht, grote zaken onverricht opgelicht, afgericht, vals beticht, doe mijn plicht mooi verhaal, doe normaal, zo banaal, lege zaal hou het klein, wees rein, pijn, Magere Hein ik voel me goed, ik voel me vrij ik sta netjes in de rij zoals het moet en net als jij wat er gebeurt komt niet door mij ik voel me goed, ik voel me vrij ik sta netjes in de rij zoals het moet en net als jij wat er gebeurt komt niet door mij amateur, geen gezeur, open deur, goed humeur fijne knul, heb geduld, goede sul, flauwe kul opgepleurd, afgekeurd en besmeurd, wat een meur onvervuld, geen gelul, terug naar nul, geef gul moe op de bank met de zapper in mijn hand ik wil dit, ik wil dat, als ik die toch eens had het zit mee, ik zit droog, ook al gaat alles omhoog kan me niet opwinden, word niet eens meer boos ’t is jammer wat ik zie, maar schop geen stennis verdrink in informatie en snak naar kennis ik lach het weg en kalmeer terwijl ik mijn mantra repeteer ik voel me goed, ik voel me vrij ik sta netjes in de rij zoals het moet en net als jij wat er gebeurt komt niet door mij ik voel me goed, ik voel me vrij ik sta netjes in de rij zoals het moet en net als jij wat er gebeurt komt niet door mij eet, werk, koop, slaap (netjes in de rij) eet, werk, koop, slaaf (net als jij jij, net als jij) eet, werk, koop, slaap (netjes in de rij) eet, werk, koop, slaaf eet, werk, koop, slaap (netjes in de rij) eet, werk, koop, slaaf (net als jij, net als jij) eet, werk, koop, slaap ik voel me goed, ik voel me vrij ik sta netjes in de rij zoals het moet en net als jij wat er gebeurt komt niet door mij ik voel me goed, ik voel me vrij ik sta netjes in de rij zoals het moet en net als jij wat er gebeurt komt niet door mij

ja, het is makkelijk zat ga je met ons mee op pad we kennen geen sluitingstijd barman, gooi deze hoek nog eens nat ja, het is makkelijk zat ga je met ons mee op pad we kennen geen sluitingstijd barman, gooi deze hoek nog eens nat vier hertog jan, twee stoli, een wijn en andere muziek zou zeker fijn zijn 1 is voor parkhof, 2 is voor de raad 3 voor extase omdat ze niet meer open gaat jotje kreten klinken het heeste benevelde geesten feesten het meeste morgen brak, maar voor ik kapot ga pass je beter eerst de joint en de fles met wodka zo kruipen we van kroeg naar kroeg de nacht is een puppie, dat betekent vroeg en wij eindigen meestal bij maud aan de bar moe maar voldaan en een tikkie in de war kom maar op met de shotjes, we maken ze soldaat je weet hoe het gaat als je met ons weggaat na de laatste ronde wordt het te druk op straat dus zingen we luid wanneer het licht aangaat ja, het is makkelijk zat ga je met ons mee op pad we kennen geen sluitingstijd barman, gooi deze hoek nog eens nat ja, het is makkelijk zat ga je met ons mee op pad we kennen geen sluitingstijd barman, gooi deze hoek nog eens nat vaste gasten, vaste lasten, ongepaste fratsen van kleerkasten en ongewassen patsers geen ruimte voor een droeftoeter, gevloek of gevoeter ik kom hier om te lachen dus maak je uit de voeten zoals ik me nu voel, al had ik een miljoen zou ik iedereen hier een mooie hoed cadeau doen er zit een haar in mijn glas, er ligt as op de tafel ik zie volle flessen en hoor vrolijk gebazel er worden bands opgericht en nummers verzonnen het is nog lang niet licht, gast, we zijn net begonnen zet sinatra op en een vol glas in mijn hand volume op tien, tril de foto’s van de wand we heffen onze glazen, we roepen kut en proost nas drovje, skol , de sferen zijn het hoogst voor het eind van de avond maar we gaan nog niet naar huis er is vast nog wat te zuipen bij de barman thuis ja, het is makkelijk zat ga je met ons mee op pad we kennen geen sluitingstijd barman, gooi deze hoek nog eens nat

het was zaterdagochtend, negen uur, veel te vroeg dat onze Frits er niet meer tegen kon, nu was het genoeg alleen in een tweepersoonsbed, een klam kussen overal lawaai; de buurman was weer aan het klussen tussen twee verbeten kreten door nam Frits het besluit "de mensheid kan verrekken, ik trek er gewapend op uit en ik begin met die luidruchtige hufter van hiernaast met die rukker doe ik rustig aan – ik heb geen haast" hij had een droom gehad, drong ’t toen hij opstond tot ‘m door vlak voor deze dus verstoord werd door de buur z’n boor in de droom was hij een ander, even oud, dertig jaar maar dan iets knapper, minder kalend en iets minder zwaar hij had vrienden en een vrouw, had succes en kreeg respect en toen was hij dus abrupt door die boormachine gewekt bij een nachtmerrie had die herrie hem een dienst gedaan maar nu kon Frits alleen maar denken: "die lul die gaat eraan" hij pakte zijn pistool uit het kastje naast z’n bed stak in elke zak een extra magazijn, verliet z’n flat het was een mooie morgen - zorgeloos blauwe lucht en uit Frits, de rust zelve, kwam een vastberaden zucht hij drukte op de bel, de buur deed open en zei: "jij woont hiernaast, nietwaar, je had toch geen last van mij?" zwijgend bracht Frits het pistool omhoog en toen een schot waarvan de buurman kermend achterover vloog Frits glipte naar binnen en hij vond meteen de boor hij dreef deze snerpend in de buur z’n rechteroor bloed gutste en ’t spetterde uit de spartelende man en de martelende dader die genoot er lachend van want een vlam in Frits z’n hart was zomaar hevig opgelaaid een bloedgeile roes, beter dan de werkelijkheid een gezwel, uitgezaaid, en de oogst maakte hem sterk hij liet de buurman dood achter en ging fluitend naar z’n werk Frits haatte zijn baantje bij het postkantoor sorteren in een morsig hok, hele dagen door betweters van collega’s met hun eeuwig gezever nog even en dan zou geen van die losers nog leven hij groette Linda, de slettenbak van het loket haar bek viel letterlijk open, ze leek enigszins ontzet en met een trillende stem stelde ze stotterend de vraag: "zeg F-f-frits, ik weet niet hoor, maar was jij niet v-v-vrij vandaag?" Frits kwam twee stappen dichterbij en zei: "ik wip gewoon even langs - dit is zo voorbij" hij stak de loop van de Colt in Linda’s open mond het schot klonk, bloed en botsplinters vlogen in het rond uit de wond in haar schedel droop een donkerrode drab acuut brak de paniek uit, Frits zette zich schrap De collega’s, ze kropen jankend in de rondte na het schot Frits schoot ze één voor één kapot. Stuiterende hulzen, glasgerinkel en gekrijs In welke richting hij ook vuurde, het was vrijwel altijd prijs Tussen lijken door liep Frits naar achter, naar de deur Van het kantoortje van die klootzak van een directeur De bangerik zat bibberend te huilen onder zijn bureau Frits hurkte naast ‘m neer en zei: "Hé Ludo “Zoals je weet ben je mij nog achterstallig loon verschuldigd" Frits pakte een briefopener en stak de man veelvuldig Geduldig bleef hij toen een tijdje wachten Bij de stervende stakker die hij al zo lang verachtte "Dit kon je verwachten," zei hij zachtjes en lachte "Of dacht je al die tijd, ach, die Frits dat is een zachte? Zo’n slapjanus die het vast wel pikt als ik niet uitbetaal Nou, is me dit dan geen mooie wending aan dat verhaal?" De baas hoestte bloed op en smeekte om genade Frits sneed ‘m de keel af en ging toen naar z’n vader z’n vader woonde vlakbij in een oud rijtjeshuis hij zat niet eens in de kroeg, die vent, hij was gewoon thuis om hem heen walmde niettemin de stank van sterke drank Frits keek ‘m aan en zei: "papa, bedankt." "bedankt waarvoor?" vroeg die ouwe, "jij haatte mij toch?" "ja, daarin heb je gelijk," zei Frits, "maar dan nog je hebt je aardig gewelddadig gedragen tijdens mijn jeugd en ik heb ook die duivel in me pa, doet dat je geen deugd?" z’n vader keek of hij ’t soms niet goed had gehoord "je hoort ’t goed, pa," zei Frits, "heb er al negen vermoord en ’t klinkt gestoord, maar zo heb jij me gemaakt dat kwaad dat sliep al jaren in mij maar vandaag is ’t ontwaakt je taak is dus volbracht, je hebt een monster opgevoed en als het kan wil ik je nu zien stikken in je eigen bloed" Frits richtte het wapen, schoot z’n vader door de keel de man viel gorgelend neer – Frits voelde niet veel daarna liep hij de wijk door, Vogelweg honderdéén waar Annemiek van eenendertig woonde, helemaal alleen Frits kende haar van vroeger, van de middelbare school ze had destijds de looks en brains van een sekssymbool in de herfst van ’94 had hij ‘r uitgevraagd middels een kort gedichtje in ‘r kluisje, ietwat afgezaagd en het was vooral de spot waarmee ze toen z’n aanbod afsloeg waardoor Frits deze vernedering nog altijd in z’n hart droeg en nu op deze zaterdag wist zij niet wie hij was hij noemde z’n naam, toen herkende ze ‘m pas en het wijf was argwanend, Frits zag het meteen dus hij schoot direct een stuk of zeven kogels door haar heen ze lag bloedend in de hal, ze was nog enigszins bij Frits zei: "Het duurde even maar nu ben je toch van mij" en terwijl hij Annemiek naar de slaapkamer droeg dacht ie bij zichzelf: "straks maar even langs de kroeg" even na het middaguur, de kroeg was net open, kwam Frits met een kalme tred binnengelopen hij bestelde een biertje, schoot daarna de barman neer en omdat ie toen nog leefde schoot ie nog maar een keer twee gothic liefjes op de hoek, onbeweeglijk als steen zwart-omlijnde ogen wijd open, Frits lachte gemeen waarop het tweetal gezamenlijk gilde: "het is satan!" Frits herlaadde en vroeg: "geloof je dat die bestaat dan? ik ben het kwaad, man, hier op aarde is de hel" Frits schoot zijn halve magazijn leeg op het stel hij liep door naar het toilet en dat zat zowaar op slot hij brak de deur open, trof een punker huilend op de pot zo’n linkse pik met idealen en meer van die flauwekul zonder aarzeling joeg Frits een drietal kogels door die lul hij ging terug naar de bar, nam plaats en dronk z’n bier en mompelde verveeld: "goh, wel rustig hier" een halfuurtje later zwierf hij schietend over straat lukraak om zich heen, wie wilde vluchten was te laat hele gezinnen bleven binnen, ramen en deuren gesloten onverdroten stootte Frits door, vastbesloten- straks de grootste massamoordenaar van deze tijd te zijn eigenhandig hoger scoren dan die twee van Columbine Erfurt al overtroffen, op de helft van Virginia Frits vroeg hardop aan zichzelf: "heb je het in je?" hij antwoordde volmondig ja en tuurde om zich heen opeens geen mens meer te bekennen, toch was hij niet alleen hij keek omlaag, zag het rode puntje op zijn zwarte jack er werd gemikt op zijn hart – zijn minst zwakke plek in de verte nu steeds luider het geluid van een sirene hij wist als iemand hem moest doden was hij zelf diegene "mijn laatste dat ben ik," hij wachtte nog een ogenblik stak de loop toen in z’n mond, haalde de trekker over en klik

alsof mij iets is overkomen wat ik nog moet merken tranen net achter mijn ogen, weet niet wat ik moet verwerken sta ik uren in de regen, gewoon om het staan om, wanneer ik binnen ben, de boel kort en klein te slaan terneergeslagen, maar meer dan voorheen normaal vond ik het wel prettig, nu een probleem niemand ziet wat en ik zeg niets geen lyrische verwoordingen, helemaal niets maar er staat mij iets van bij dat er wel wat gebeurt is alleen ontgaat mij dat gene waarover nou gezeurd is sociale zelfmoord, ben ik echt vervreemd van alles trap ik wild in het rond, maar zie ik niet waar de bal is en ik kan niet echt toegeven dat het me allemaal raakt wanneer ik praat stinken mijn woorden, alsof ik ze uitbraak mensen waarschuwen mij dat ik kwijtraak wat ik had en ik weer alleen zal eindigen mijzelf vragend wat heb ik iets gemist het gaat, geloof ik, langs mij heen het gaat te snel of sta ik stil, houdt het me toch weer op de been ik probeer niets te geven om alles en het lukt maar aan het eind van de rit heb ik toch mijzelf gefuckt

de zon schijnt, ik kan het hebben vandaag alles gaat langzaam en zo heb ik het graag vertraagd afgespeeld voor dramatisch effect apathisch, geen haast; deze dag is perfect happy-happy joy-joy, het zit er bijna op probeer het netjes af te maken, leeg mijn verstrooide kop in galop gaan gedachten en vormen nieuwe plannen maar trap in die rem, probeer het nu nog te verbannen maak de kalender leeg en doe rustig aan tv uit het raam, radio erachter aan even onbereikbaar, even lekker chill mijn telefoon op tril, beter is het even stil je ruikt me later, ben te lui voor deo maar het is goed, noem me lethargische Leo straks een zak hash in het gras bij de plas dan op het terras met een glas mompel ik pas dit is een dag om niets te doen dit is een dag om te relaxen als het mag, als het mag wil ik niets doen niets kan dit verpesten dit is een dag om niets te doen dit is een dag om te relaxen als het mag, als het mag wil ik niets doen niets kan dit verpesten laat me zitten in de zon, ben ik een tevreden Ton als je goed luistert hoor je me gaan van ‘pom-pomp-pom’ deze boom hier is gemaakt om naar te staren ik stond net bijna op, dus moet weer even wat bedaren een hobby is best leuk, maar wat heb je eraan weer iets af, goed zo, je hebt je best gedaan het houdt je van de straat en in het gareel netjes in de rij en die zijn er best wel veel ik vermijd elk conflict, want conflict is vooruitgang en ik wil nergens heen als ik thuis op mijn bank hang in zoveel woorden probeer ik nog minder te vertellen zo weinig doe ik nu en heb ik verder te melden dit is een dag om niets te doen dit is een dag om te relaxen als het mag, als het mag wil ik niets doen niets kan dit verpesten dit is een dag om niets te doen dit is een dag om te relaxen als het mag, als het mag wil ik niets doen niets kan dit verpesten ik klaag normaal gesproken graag maar vandaag niet ik wil wel zeuren over zaken maar het gaat niet dit is een staat waarin je mij niet al te vaak ziet althans dat denken mensen, al loopt het echt zo’n vaart niet deze zaterdag is echt zo lang zo kwaad niet zo relaxt dat je zou denken ‘dat bestaat niet’ zou de tijd stoppen maar helaas ik ben de baas niet pass die beat door, zie je later bij een klaaglied de zon schijnt, ik kan het hebben vandaag alles gaat langzaam en zo heb ik het graag vertraagd afgespeeld voor dramatisch effect apathisch, geen haast; deze dag is perfect dit is een dag om niets te doen dit is een dag om te relaxen als het mag, als het mag wil ik niets doen niets kan dit verpesten dit is een dag om niets te doen dit is een dag om te relaxen als het mag, als het mag wil ik niets doen niets kan dit verpesten

thuis heb ik ergens nog wel een ansichtkaart waarop de skyline bij nacht van deze slapende stad staat een moment vastgelegd maar het kan ook een film zijn beide beelden stil, er zou weinig verschil zijn dikke flats, nergens licht, wellicht is het je ding zo’n stad zonder de mensen waar De Dijk over zingt en het klinkt wat dramatisch maar soms is het hier dood of het vroeger of laat is, het is gewoon dood pleinen vol kroegen met de sfeer van een jeugdhonk straten waar ooit nog gezelligheid klonk volle etalages voor leegstand verruild als hier de bom valt is er niemand die huilt niet dat het anders hoeft, het is me wel best de stad brokkelt af en de bewoners doen de rest als bij een B-artiest voor een doofstom publiek klink de zucht door de city that always sleeps voel ik me hier thuis? Ik zeg voorzichtig maar ja ben ik klaar met de chaos, dan is dit waar ik heen ga niet verplicht mee te rennen met de waan van de dag ik doe rustig aan, omdat het simpelweg mag omdat het simpelweg kan, ik ben niet anders van plan uit de ban spring ik niet, ga gewoon maar mijn gang want van andere oorden hoef ik niets te horen neonlichten en disco’s kunnen mij niet bekoren onrustig word ik van die herrie en heisa neem mij niet kwalijk als ik niet in de rij sta voor de hipste clubs in mijn strakste outfits denk je dat ik dat wil, dan denk ik dat je fout zit want in hier in dit dorp ben ik op mijn gemak chill in de stilte, weet dat ik hier mijn rust pak hangend op de bank met sigaretten en bier als ik ergens thuis hoor dan is het zeker wel hier

deze is voor de alto’s, de punkers en skaters de stoners, de gothics en emo’s – je weet toch lekker belangrijk! ’s ochtends word ik wakker en mijn wekker lacht me uit ik lieg, het was al dik na twaalf en mijn wekker vloog door de ruit het is geen ochtendhumeur meer, ik ben de hele dag zo ik krab, vloek en rochel – want dat vind ik wel macho na mijn koffie en mijn peuk, neem ik van ieder nog één loop ik naar de keuken en stoot ik m’n linker kleine teen ben nu al klaar met deze dag en hij is net begonnen visualiseer: zie voor me confetti, slingers, ballonnen sleep me naar de bank, dit kan alleen maar beter gaan tegen beter weten in zet ik dan toch het nieuws maar aan oorlogje hier en veel meer ellende daar maar we sluiten af met “hoe is het weer in Alkmaar?” lekker belangrijk we missen nu al Parkhof - lekker belangrijk Jotje is nog steeds tof - lekker belangrijk zie je mij in de Kooltuin - lekker belangrijk waar De Raad stond ligt puin - lekker belangrijk Vrienden Van De Bakkerij - lekker belangrijk zaterdagavond op Waagplein - lekker belangrijk DSB, verleden tijd - lekker belangrijk lekker belangrijk ik zie mezelf graag als een tevreden optimist die het leven echt warm omhelst omdat hij niet weet wat hij mist sommige dingen stellen mij dusdanig op de proef maar ik blijf lachen ook al gaat het soms wat stroef genoeg leed in de wereld, genoeg blije kleine kinderen te veel domme luide mensen die zichzelf blijven hinderen we minderen met mate en hebben niet in de gaten dat 90 procent onzin is van wat we nou praten noem het een cliché, maar gezondheid is toch een pre zolang je dat nog hebt, zit eigenlijk alles toch nog mee maar we zijn niet tevreden, willen al ons leed delen een gekneusde teen? wat kan mij dat nou schelen? lekker belangrijk weer een boete voor geen licht - lekker belangrijk de shops gaan te vroeg dicht - lekker belangrijk maandag ochtend weer naar school - lekker belangrijk dit gehucht waar ik in ronddool - lekker belangrijk een rookvrije kroeg - lekker belangrijk feesten tot ’s ochtends vroeg - lekker belangrijk dat ik op mijn moeder lijk - lekker belangrijk lekker belangrijk positieve vibraties heb je altijd wel voor gratis ik zeg lekker laten lachen, mensen, voor het te laat is en zit je ergens mee, laat het niet zinken maar praat ‘ns wil je iemand helpen denk dan eerst over wat goede raad is probeer geen indruk te maken en doe vooral niet interessant zonder al het gezeik is er echt wel genoeg aan de hand zo zie ik de dingetjes, maar stel dat ik mij vergis niet iedereen met een microfoon is… vijfhonderd vrienden op Facebook - lekker belangrijk dikke merknaam op mijn broek - lekker belangrijk ik ken iemand die… - lekker belangrijk …maakt leukere liedjes dan jullie - lekker belangrijk ik woon nu in Amsterdam - lekker belangrijk zuip me iedere dag lam - lekker belangrijk haal mijn naam door ’t slijk - lekker belangrijk lekker belangrijk

onuitgesproken stellingen bespelen mijn gevoel ik schrik van mijn emoties en wat ik echt bedoel waar vindt mijn haat zijn oorsprong en wat is de reden wanneer vervaagt de angst, is het echt zo lang geleden dat ik oprecht genoot van menselijk gezelschap verwenselijke boodschap uit ik, maar dat jij dat snapt is niet mijn verlangen en ik maak mij schuldig aan ziekelijke fantasieën, maar geduldig wacht ik af, bijt ik tijd en er is een keuze om te leven tussen wezens en tussen reuzen hooghartig gedrag leidt mij niet verder ik waan mij soms verloren op uitkijk naar mijn herder die ik zelf moet zijn, de rol van mijn bestaan maar zoals het nu gaat vind ik er geen reet aan word wakker, sta op, morgen weer een dag als deze en ik verf weer een lach en ik probeer, ik probeer maar ik zal weer falen om affectie op te wekken wat mij zal slepen uit dalen elk woord uit mijn mond stinkt naar tien liter gal verbeten sarcasme, tevergeefs dat ik zal stralen, stralen, zie mij lachen verbeten ongegeneerd zal ik het betalen de prijs van de oogst van wat ik heb gezaaid ik neem het als een man en kan enkel wachten stralen, stralen, zie mij lachen verbeten ongegeneerd zal ik het betalen de prijs van de oogst van wat ik heb gezaaid ik neem het als een man en kan enkel wachten soms gaat het goed voor een uur of twee dan toont iemand interesse en dat neem ik mee de rest van de dag in en voel me content om erachter te komen dat het niets betekend ben ik te diep gevallen, kan ik omhoog klimmen zal ik stralen als de zon wanneer zij mij beminnen wil het me deze keer raken, oprecht en gezegend met respect en zelfs liefde overwegend maar ik kan mijzelf niet dwingen, want dan wordt het geforceerd dan ben ik liever oprecht in niemand geïnteresseerd want ik ben niets dan eerlijk zelfs als ik je terg en neem geen moeite om mijn minachting te verbergen daartegenover staat dat wanneer ik mij breek ik dat ook zal delen, meteen dezelfde week je hoeft mij niet te steunen maar respecteer dat ik wil en ik oefen en ik hoop dat ik leer – om te stralen, stralen, zie mij lachen verbeten ongegeneerd zal ik het betalen de prijs van de oogst van wat ik heb gezaaid ik neem het als een man en kan enkel wachten stralen, stralen, zie mij lachen verbeten ongegeneerd zal ik het betalen de prijs van de oogst van wat ik heb gezaaid ik neem het als een man en kan enkel wachten tranen glijden heel langzaam langs mijn wangen maar ik keer diep in mijzelf als ik de waarheid doe bevangen het dringt tot mij door maar ik sluit me af uit automatisme, misschien ben ik wel te laf – om te stralen, stralen, zie mij lachen verbeten ongegeneerd zal ik het betalen de prijs van de oogst van wat ik heb gezaaid ik neem het als een man en kan enkel wachten stralen, stralen, zie mij lachen verbeten ongegeneerd zal ik het betalen de prijs van de oogst van wat ik heb gezaaid ik neem het als een man en kan enkel wachten

happy-happy joy-joy, het zit er bijna op probeer het netjes af te maken, leeg mijn verstrooide kop in galop gaan gedachten en vormen nieuwe plannen maar trap in die rem, probeer het nu nog te verbannen maak de kalender leeg en doe rustig aan tv uit het raam, radio erachter aan even onbereikbaar, even lekker chill mijn telefoon op tril, beter is het even stil je ruikt me later, ben te lui voor deo maar het is goed, noem me lethargische Leo straks een zak hash in het gras bij de plas dan op het terras met een glas mompel ik pas de zon schijnt, ik kan het hebben vandaag alles gaat langzaam en zo heb ik het graag vertraagd afgespeeld voor dramatisch effect apathisch, geen haast; deze dag is perfect ik klaag normaal gesproken graag maar vandaag niet ik wil wel zeuren over zaken maar het gaat niet dit is een staat waarin je mij niet al te vaak ziet althans dat denken mensen, al loopt het echt zo’n vaart niet deze zaterdag is echt zo lang zo kwaad niet zo relaxt dat je zou denken ‘dat bestaat niet’ zou de tijd stoppen maar helaas ik ben de baas niet pass die beat door, zie je later bij een klaaglied dit is een dag om niets te doen dit is een dag om te relaxen als het mag, als het mag wil ik niets doen niets kan dit verpesten dit is een dag om niets te doen dit is een dag om te relaxen als het mag, als het mag wil ik niets doen niets kan dit verpesten laat me zitten in de zon, ben ik een tevreden Ton als je goed luistert hoor je me gaan van ‘pom-pomp-pom’ deze boom hier is gemaakt om naar te staren ik stond net bijna op, dus moet weer even wat bedaren een hobby is best leuk, maar wat heb je eraan weer iets af, goed zo, je hebt je best gedaan het houdt je van de straat en in het gareel netjes in de rij en die zijn er best wel veel ik vermijd elk conflict, want conflict is vooruitgang en ik wil nergens heen als ik thuis op mijn bank hang in zoveel woorden probeer ik nog minder te vertellen zo weinig doe ik nu en heb ik verder te melden dit is een dag om niets te doen dit is een dag om te relaxen als het mag, als het mag wil ik niets doen niets kan dit verpesten dit is een dag om niets te doen dit is een dag om te relaxen als het mag, als het mag wil ik niets doen niets kan dit verpesten de zon schijnt, ik kan het hebben vandaag alles gaat langzaam en zo heb ik het graag vertraagd afgespeeld voor dramatisch effect apathisch, geen haast; deze dag is perfect dit is een dag om niets te doen dit is een dag om te relaxen als het mag, als het mag wil ik niets doen niets kan dit verpesten dit is een dag om niets te doen dit is een dag om te relaxen als het mag, als het mag wil ik niets doen niets kan dit verpesten

’s ochtends word ik wakker en mijn wekker lacht me uit ik lieg, het was al dik na twaalf en mijn wekker vloog door de ruit het is geen ochtendhumeur meer, ik ben de hele dag zo ik krab, vloek en rochel – want dat vind ik wel macho na mijn koffie en mijn peuk, neem ik van ieder nog één loop ik naar de keuken en stoot ik m’n linker kleine teen ben nu al klaar met deze dag en hij is net begonnen visualiseer: zie voor me confetti, slingers, ballonnen sleep me naar de bank, dit kan alleen maar beter gaan tegen beter weten in zet ik dan toch het nieuws maar aan oorlogje hier en veel meer ellende daar maar we sluiten af met “hoe is het weer in Alkmaar?” ik zie mezelf graag als een tevreden optimist die het leven echt warm omhelst omdat hij niet weet wat hij mist sommige dingen stellen mij dusdanig op de proef maar ik blijf lachen ook al gaat het soms wat stroef genoeg leed in de wereld, genoeg blije kleine kinderen te veel domme luide mensen die zichzelf blijven hinderen we minderen met mate en hebben niet in de gaten dat 90 procent onzin is van wat we nou praten noem het een cliché, maar gezondheid is toch een pre zolang je dat nog hebt, zit eigenlijk alles toch nog mee maar we zijn niet tevreden, willen al ons leed delen een gekneusde teen? wat kan mij dat nou schelen? positieve vibraties heb je altijd wel voor gratis ik zeg lekker laten lachen, mensen, voor het te laat is en zit je ergens mee, laat het niet zinken maar praat ‘ns wil je iemand helpen denk dan eerst over wat goede raad is probeer geen indruk te maken en doe vooral niet interessant zonder al het gezeik is er echt wel genoeg aan de hand zo zie ik de dingetjes, maar stel dat ik mij vergis niet iedereen met een microfoon is… lekker belangrijk

"vertel me wie je bent, laat me weten waar je woont laat me zien wat je wilt horen, zeg me waar je in gelooft fluister wat je wilt hebben en hoe je het wilt krijgen is het je bedoeling dat je ons gaat overstijgen vertel me wie je bent, laat me weten waar je woont laat me zien wat je wilt horen, zeg me waar je in gelooft fluister wat je wilt hebben en hoe je het wilt krijgen is het je bedoeling dat je ons gaat overstijgen" ik heb haar vaak zien staan daar laat op straat niemand kent haar naam of hoe het gaat zij danst op de muziek die zij hoort in haar hoofd tot na de lichten in de huizen zijn gedoofd ik heb haar nooit gesproken, haar stem nooit gehoord ik heb haar wel geroken en zij lijkt wat gestoord zwaaiend met haar armen, ogen wijd open ziet zij niet de mensen die langs haar willen lopen in haar eigen wereld niet ver van hier is zij de gene met het meeste plezier wanneer ik dichterbij kom voor ik haar passeer richt zij haar ogen op mij en hoor ik haar de eerste keer sta stil, hier had ik niet op gerekend zij kijkt me aan, vraag me af wat het betekent ik vertel haar wie ik denk te zijn en van mijn overtuiging zij slaakt een diepe zucht en maakt een nog diepere buiging bedankt voor je woorden, zeg ik, maar het is wat raar is dat wat je vraagt van iedereen in Alkmaar? ("is dit wat je vraagt van iedereen in Alkmaar?") "is dit wat je vraagt van iedereen in Alkmaar?" zij zei het echt en leek het ook te menen even moest ik lachen maar voorzag toen problemen ik knikte beleefd en wilde verder gaan maar zij liep met me mee en noemde mij bij naam "vertel me wie je bent, laat me weten waar je woont laat me zien wat je wilt horen, zeg me waar je in gelooft fluister wat je wilt hebben en hoe je het wilt krijgen is het je bedoeling dat je ons gaat overstijgen vertel me wie je bent, laat me weten waar je woont laat me zien wat je wilt horen, zeg me waar je in gelooft fluister wat je wilt hebben en hoe je het wilt krijgen is het je bedoeling dat je ons gaat overstijgen" opeens haar hand op m’n schouder, krijg het spontaan kouder voel de neiging om te schreeuwen, het is nauwelijks te houden ik wou dat ik ontwaakte, want dit moet toch een droom zijn? zo één waarin de ongewone dingen doodgewoon zijn fantoompijn, zo voelt het - dit is niet echt zou ik stoned zijn, verdomme, dan is deze trip slecht zij kijkt me aan, ik herken die lege blik dit is geen ratelende vreemdeling, nee, dit ben ik we zijn dezelfde verteller, zij veel ouder, ik jong de echte wereld weg gefilterd, m’n hart maakt een sprong regelrecht de diepte in, ik ben alleen, zij is weg ik draai me om, zie de mensen naar me kijken en ik zeg "vertel me wie je bent, laat me weten waar je woont laat me zien wat je wilt horen, zeg me waar je in gelooft is het je bedoeling dat je ons gaat overstijgen vertel me wie je bent, laat me weten waar je woont laat me zien wat je wilt horen, zeg me waar je in gelooft is het je bedoeling dat je ons gaat overstijgen"

alles wat een dag werk is kan ook in twee of drie, vier - daar heb je mij echt niet mee waren er maar woorden die mij aan konden sporen om niet zo lui te zijn, ben ik het kaf of het koren uit ivoren torens is het makkelijk neerkijken afwijkend gedrag wordt beloond met het afzeiken je moet doen wat je moet doen, voor de liefde en je poen ga je recht op je doel af, of hou je jouw fatsoen je kan blijven schrijven tot je pen affikt maar wie zijn doel heeft bereikt, heeft niet hoog genoeg gemikt we hebben niets te klagen, kijken overal naar uit en wagen het te redden met of zonder buit voor niets gaat de zon op en gratis gaat hij onder bijzonder is dat niet, laat staan een wonder voor de rest moet je werken en tijd investeren je winst pakken en ‘m smeren gaat het vanzelf wat denk jezelf gaat het vanzelf wat denk je zelf hangend op de bank, belasting op de grond deurwaarder aan de deur van Eneco en Nuon drink de laatste druppel water, vind de hond vaak in de pot koelkast aan de generator, uitkering voor nop dromend van Gaston met de gouden envelop miljoenen blijf ik dromen, maar woon nog in een krot toch nog een vriendin, maar niets haat vanzelf nieuwe hakken, tasjes, ringen en daar gaat alweer de helft hart onder de riem gestoken, dromen vaak bedrog vacatures uit de krant staan te vaak op de tocht open mijn deuren om interesse breed te maken ik wil te veel, maar steek mijn neus niet in de zaken waar gaat het fout en waar blijf ik haken geen zin om meer te denken kan alleen denken aan slapen ik bepaal wat ik bereik, maar zo bereik ik niks pak een biertje uit de koelkast en chips gaat het vanzelf stap je naar achter en kijk wat denk je zelf bepaal je wat je bereikt moeten de schouders eronder en de tanden op elkaar je voelt het zweet prikken in je ogen is dat het wel waard of het ‘t waard is - nou, talenten krijg je gratis wie gebaat is bij geluk benut ze voor het te laat is voor het besef komt, verdomd, ik had ooit een vet plan petje af, niets gedaan, had ik toch niet het lef dan ambities op papier - oké, de uitvoering matig zie me staan gezapig bij de mic, ik zie wazig clichématig materiaal met de kracht van een waakvlam wil je raad die afgezaagd is - daar gaat-ie dan verbreed je horizon, gooi het over een andere boeg de trossen los, je bent nog jong, het leven is nog vroeg met je neus in de wind kijk je verder dan die lang is want een lefgozer is grootser dan een klootviool die bang is oké, voor ik meer onzin over deze beat pen denk niet dat ik gefreakt ben, omdat ik niet gewend aan wiet ben in het weekend fantaseren, doordeweeks gewoon weer laf ik doe een stap terug en vraag me af gaat het vanzelf stap je naar achter en kijk wat denk je zelf bepaal je wat je bereikt moeten de schouders eronder en de tanden op elkaar je voelt het zweet prikken in je ogen is dat het wel waard