onuitgesproken stellingen bespelen mijn gevoel
ik schrik van mijn emoties en wat ik echt bedoel
waar vindt mijn haat zijn oorsprong en wat is de reden
wanneer vervaagt de angst, is het echt zo lang geleden
dat ik oprecht genoot van menselijk gezelschap
verwenselijke boodschap uit ik, maar dat jij dat snapt
is niet mijn verlangen en ik maak mij schuldig
aan ziekelijke fantasieën, maar geduldig
wacht ik af, bijt ik tijd en er is een keuze
om te leven tussen wezens en tussen reuzen
hooghartig gedrag leidt mij niet verder
ik waan mij soms verloren op uitkijk naar mijn herder
die ik zelf moet zijn, de rol van mijn bestaan
maar zoals het nu gaat vind ik er geen reet aan
word wakker, sta op, morgen weer een dag
als deze en ik verf weer een lach
en ik probeer, ik probeer maar ik zal weer falen
om affectie op te wekken wat mij zal slepen uit dalen
elk woord uit mijn mond stinkt naar tien liter gal
verbeten sarcasme, tevergeefs dat ik zal

stralen, stralen, zie mij lachen
verbeten ongegeneerd zal ik het betalen
de prijs van de oogst van wat ik heb gezaaid
ik neem het als een man en kan enkel wachten
stralen, stralen, zie mij lachen
verbeten ongegeneerd zal ik het betalen
de prijs van de oogst van wat ik heb gezaaid
ik neem het als een man en kan enkel wachten

soms gaat het goed voor een uur of twee
dan toont iemand interesse en dat neem ik mee
de rest van de dag in en voel me content
om erachter te komen dat het niets betekend
ben ik te diep gevallen, kan ik omhoog klimmen
zal ik stralen als de zon wanneer zij mij beminnen
wil het me deze keer raken, oprecht en gezegend
met respect en zelfs liefde overwegend
maar ik kan mijzelf niet dwingen, want dan wordt het geforceerd
dan ben ik liever oprecht in niemand geïnteresseerd
want ik ben niets dan eerlijk zelfs als ik je terg en
neem geen moeite om mijn minachting te verbergen
daartegenover staat dat wanneer ik mij breek
ik dat ook zal delen, meteen dezelfde week
je hoeft mij niet te steunen maar respecteer
dat ik wil en ik oefen en ik hoop dat ik leer – om te

stralen, stralen, zie mij lachen
verbeten ongegeneerd zal ik het betalen
de prijs van de oogst van wat ik heb gezaaid
ik neem het als een man en kan enkel wachten
stralen, stralen, zie mij lachen
verbeten ongegeneerd zal ik het betalen
de prijs van de oogst van wat ik heb gezaaid
ik neem het als een man en kan enkel wachten

tranen glijden heel langzaam langs mijn wangen
maar ik keer diep in mijzelf als ik de waarheid doe bevangen
het dringt tot mij door maar ik sluit me af
uit automatisme, misschien ben ik wel te laf – om te

stralen, stralen, zie mij lachen
verbeten ongegeneerd zal ik het betalen
de prijs van de oogst van wat ik heb gezaaid
ik neem het als een man en kan enkel wachten
stralen, stralen, zie mij lachen
verbeten ongegeneerd zal ik het betalen
de prijs van de oogst van wat ik heb gezaaid
ik neem het als een man en kan enkel wachten